O muzyce słów kilka...

  Zwykła piosenka. Początkowo nie zwróciłam na nią uwagi. Jednak ktoś bliski powiedział mi, że się z nią utożsamia. Wtedy pomyślałam, że wiele piosenek kojarzy mi się z ludźmi, których spotkałam czy różnymi wydarzeniami. Muzyka pozwala na dłużej zapamiętać pewne rzeczy. To tak jak z filmami. Sceny z dobrą muzyką pozostają w pamięci dłużej, nawet jeśli nie są najważniejsze.

  Słońce, wiatr, plaża i szum morza. Czteroosobowy pokój, w którym możnaby spodziewać się jeszcze tylko karaluchów. Głupie pomysły, które w szarej rzeczywistości nie przyszłyby mi do głowy. Ludzie, z którymi możnaby spędzić całe wakacje leżąc na plaży. I East West Rocers z "Dotknąć Cię" w tle.

  Moje pierwsze zauroczenie. Styl metalowca - długie włosy, glany i gitara elektryczna. Stąd piosenka Metalliki. A dlaczego "Low man's lyric"? Nie mam pojęcia.

  Paradoksalna tęsknota za czasami znanymi tylko z opowieści. Styl życia, którego zasmakowali nasi rodzice. I stare, polskie przeboje, które są nieśmiertelne.

  Wyobrażenie wielkiego świata przez pryzmat starego dobrego rocka.

  Ta muzyka ma w sobie coś, czego nie mają nawet największe współczesne hity...

  Są piosenki, które wywołują wspomnienia i skojarzenia, przez które nie mogę lub nie chcę ich słuchać. Długo nie mogłam słuchać "This is it". Nadal nie wysłuchałam w całości "Król to Ty".
Nie pamiętam kiedy ostatni raz słyszałam "My heart will go on" Celine Dion. Nie lubię wspomnień, które wywołują piosenki z "Psałterza Wrześniowego" Piotra Rubika. I wiele bym dała żeby nigdy już nie usłyszeć muzyki, której słuchałam kilka lat temu.

  A ile razy słysząc jakąś piosenkę pomyślałam "To o mnie!". Teraz są to dwie piosenki: piosenka Comy - "Leszek Żukowski" oraz "Creep" Scala & Kolacny Brothers. Kiedyś "Man In The Mirror" Michaela Jacksona. A w przyszłości, mam nadzieję, będzie to "Don't worry, be happy".

  To strasznie banalne. A jednak rola muzyki w moim życiu robi wrażenie... nawet na mnie.